மும்பையில் காவல் ஆணையர் ஆதித்ய அருணாச்சலம் (ரஜினி) கண்ணில் படும் ரவுடிகளை எல்லாம் என்கவுண்டர் செய்கிறார். அதை விசாரிக்க வரும் மனித உரிமைகள் கழகத்தினரையும் (ஆணையம் இல்லை கழகம். அப்படித்தான் தலைவர் சொன்னார்) மிரட்டி கையெழுத்து வாங்கி அனுப்பிவிடுகிறார் ஆதித்ய அருணாச்சலம். ஆனால், உண்மையில் இவ்வளவு மூர்க்கமான ஆள் இல்லை ஆதித்ய அருணாச்சலம். அப்படியானால் இவ்வளவு மூர்க்கமாக ஆதித்ய அருணாச்சலம் நடந்துகொள்வதற்கான காரணம் என்ன? என்பதை சுருள் சுருளான கம்பிவளைவுகளுக்குப் பின்னான பிளாஸ்பேக் மூலம் சொல்லும் படம் தான் தர்பார்…

ஆதித்ய அருணாச்சலமாக அவ்வளவு அழகாக சுருசுருப்பாக இருக்கிறார் ரஜினி… இப்போதும் சொல்லலாம்… வயசானாலும் உன் அழகும் ஸ்டைலும் மாறவே இல்லை என்பதை. ஏனென்றால் இதெல்லாம் அவர் கூடவே பிறந்தவை இல்லையா? நகைச்சுவை, ஆக்‌ஷன், செண்டிமெண்ட் என அதகளம் செய்திருக்கிறார் ரஜினி. அவ்ளோ இளமை… அவ்ளோ வேகம்… இப்போதும் ரஜினியின் கண்கள் நடிக்கின்றன. ஸ்கிரீனில் முழுவதுமாக ஆக்கிரமித்துள்ளார் ரஜினி. பாடல் காட்சிகளில் இவரின் எனர்ஜி வேற லெவல். நயன் தாராவிடம் காதலை சொல்லும் காட்சிகளில் அண்ணாமலை ரஜினியை பார்க்கலாம். அவ்ளோ அப்பாவியாக காதலை வெளிப்படுத்துகிறார். ரஜினியை மட்டுமே பேசிக்கொண்டே போகலாம். பார்த்துக்கொண்டே இருக்கலாம். தர்பாரிலும் அவரின் மேஜிக் ஒர்க் அவுட் ஆகியிருக்கிறது. இனியும் ஆகும்…

ரஜினி தவிர்த்து தர்பாரில் கவனிக்க வைப்பவர்கள் நிவேதா மற்றும் யோகி பாபு. ரஜினி படங்களில் வரும் தங்கைகள் போல இப்போது மகள்கள். வருகிறார்கள் பாசம் பொங்குகிறார்கள் இடையில் இறந்து போகிறார்கள். அதையே இம்மி பிசகாமல் செய்திருக்கிறார் நிவேதா.

யோகி பாபுவின் ஒன் லைன் கவுண்டர்கள் செம்மையாக ஒர்க் அவுட் ஆகியிருக்கின்றன. எல்லா இடத்திலும் ரசிக்கும் படியாக இருக்கின்றன. ரஜினியை கலாய்க்கும் இடங்களில் அவ்ளோ அழகாக கவுண்டர் கொடுத்திருக்கிறார். மிக முக்கியக் காரணம் இதற்கெல்லாம் சூப்பர் ஸ்டார் அனுமதி கொடுத்தது தான். இதெல்லாம் மற்ற எந்த பெரிய நடிகருக்கும் வராத ஒரு பெரிய குணம். ரஜினி ஏன் சூப்பர் ஸ்டார் என்பதற்கு யோகி பாபுவுக்கு சினிமாவில் கொடுத்துள்ள ஸ்பேஸ் சொல்லும். யோகி பாபுவும் அடக்கி அதே நேரம் ரசிக்கும் வகையில் நடித்திருக்கிறார்.

தர்பார் முழுவதும் வில்லன்கள் தான். தாடி வைத்து வந்து ரஜினியின் குண்டடிபட்டு செத்துக்கொண்டே இருக்கிறார்கள். சுனில் ஷெட்டி தான் முக்கியமான வில்லன் என்றாலும் அவர் இடைவேளைக்குப் பின்னர்தான் வருகிறார். முருகதாஸ் படங்களில் வில்லன்களுக்கு ஆரம்பத்தில் இருந்து ஒரு பில்டப் கொடுத்து எப்படா வில்லனுடன் கதாநாயகன் மோதுவான் என்ற எதிர்பார்ப்பை ஏற்படுத்தியிருப்பார். இதிலும் பில்டப் கொடுத்துள்ளார். ஆனால், அது கொஞ்சம் ஓவர் டோஸாக அமைந்துள்ளது. பெரிய அளவில் வில்லனுக்கான கதாபாத்திரம் வெயிட் இல்லை.

மற்றபடி ஓ… நயன்தாரா… மன்னிச்சுடுங்க… நாலே நாலு காட்சியில் மட்டுமே வருகிறார். அதில் இரண்டு பாடல்காட்சி. ரஜினி படத்தில் வலுவாக இருக்கும் வில்லனே இதில் கொஞ்சம் வலு இல்லாமல் இருக்கும் போது சும்மா கடமைக்காக வைக்கப்பட்டுள்ள போது கதாநாயகிக்கு மட்டும் என்ன பெரிய இடம் இருக்கப் போகிறது. நயன்தாரா மற்றொரு ரஜினி பட நாயகி அவ்ளோ தான் படத்தில் அவருக்கான இடம்.

தர்பார் ரஜினிகாந்த் போஸ்ட்டர்

போலீஸ் கதை… அதை ரஜினிக்கு ஏற்ற மாதிரி… ரஜினி ரசிகர்களுக்குப் பிடிக்கும் மாதிரி… ரஜினி படமாக எடுத்திருக்கிறார் ரஜினி. சார் இதுதான் காட்சி… ஸ்டைலா கெத்தா நடிங்க சார் என சொல்லிவிட்டு உட்கார்ந்துவிட்டார் போல முருகதாஸ்… மற்றபடி மும்பை தாதாக்களை அழிக்கும் ஒரு போலீஸ் கதை தான் இது. ஒளிப்பதிவு சந்தோஷ் சிவன். தளபதியில் காட்டியதை விட ரஜினியை அழகாக காட்டியுள்ளார். மற்றபடி இந்தப் படத்திற்கு சந்தோஷ் சிவனின் தேவை இல்லை என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். இசை அனிருத்… ரஜினிக்கான பின்னணி இசை நன்றாக இருக்கிறது. பாடல்கள் முன்னரே பிரபலம் ஆகிவிட்டன. ஆனால், இரண்டாம் பாதியில் காதை கொஞ்சம் பதம் பார்த்துவிட்டுத்தான் அனுப்புகிறார்.

தர்பார் ரஜினிகாந்த்

முற்பாதி அட்டகாசமாக இருக்கிறது. இரண்டாம் பாதியும் சூப்பர் ரகம் தான். ஆனால், கொஞ்சம் இழுவை. அவ்ளோ பில்டப் கொடுத்த வில்லன் ரெண்டே அடியில் செத்துப்போவது. ரஜினி சுட்டுக்கொண்டே இருப்பது. மகள், யோகி பாபு, நயன்தாரா என எப்போது ரஜினியுடனேயே இருப்பது. எல்லா இடங்களுக்கும் எம்பசி, மினிஸ்டரி என எந்த இடமாக இருந்தாலும் அசால்டாக சென்று வருவது என இன்னும் எவ்ளோ இதில் குறை கண்டுபிடிக்க வாய்ப்பு இருந்தாலும் ரஜினி என்ற ஒற்றை ஆள் படத்தை ரசிக்க வைத்துவிடுகிறார். அதனால் தான் இன்னும் சூப்பர் ஸ்டாராக இருக்கிறார் ரஜினி.

ரஜினிக்கு வயது எழுபது… கிட்டத்தட்ட 40 ஆண்டுகளாக திரையில் வந்தாலே வசீகரிக்கும் பெயர் ஆளுமை ரஜினி. தர்பாரிலும் அப்படியே செய்திருக்கிறார். ரஜினி ஒரு சினிமாவை பொழுதுபோக்காக மட்டுமே பார்ப்பவர். இதுவும் ஒரு நல்ல ரஜினியின் பொழுதுபோக்கு படம்…

இரண்டாம் உலகப் போரின்போது மும்பை வரும் சரக்கு கப்பல் நடுக்கடலில் விபத்துக்குள்ளாகிறது. அப்போது அதில் இருந்த பயணிகள் உட்பட 40 ஆயிரத்துக்கும் மேற்பட்ட குண்டுகள் கடலில் மூழ்கிவிடுகின்றன. அப்படியான குண்டுகளை அப்புறப்படுத்துவதாக இந்திய நிறுவனமும் அமெரிக்க நிறுவனமும் 2000 கோடியை ஊழல் செய்து அவற்றை நடுக்கடலில் கொட்டி விடுகின்றனர் அந்தக் குண்டுகள் அவ்வப்போது அலைகளால் அடித்து வரப்பட்டு வெடிக்கின்றன. சில குண்டுகளை மக்கள் கப்பலின் பாகங்கள் என நினைத்தும் இரும்பு என நினைத்தும் உடைக்கும்போது அவை வெடித்து விபத்து நடக்கின்றன. அப்படி நடக்கும் விபத்தில் 10 கி.மீ. தூரமும் 2000க்கும் மேற்பட்ட. மக்களும் இறக்கின்றனர். அப்படி ஒரு குண்டு மாமல்லபுரம் கடற்கரையில் ஒதுங்குகிறது. அதை இரண்டு கூட்டம் தேடுகிறது. குண்டு வெடித்ததா இல்லையா என்பதை தியேட்டரில் பார்த்துக்கொள்ளலாம்.

நல்ல கதை, நல்ல நடிகர்கள் இருந்தும் சில நேரம் சுவாரஸ்யம் இல்லாத அல்லது திசை மாறும் திரைக்கதைகளால் சில படங்கள் கொஞ்சம் மோசமாகிவிடும் வாய்ப்பு உருவாகும். அப்படியான ஒரு படம்தான் இந்த படம்.

குண்டை கைப்பற்றி ஊழலை மறைக்க நினைக்கும் ஒரு கும்பல்… குண்டை கண்டுபிடித்து ஊழலை வெளிக்கொண்டுவரும் ஒரு கும்பல்… இவர்கள் இருவருக்குள்ளும் மாட்டிக்கொண்ட நாயகன்… என்ன எப்படி என ஒரு நல்ல சேஜிங் படமாக உருவாகியிருக்க வேண்டியது…

காய்லாங்கடை தொழில்… அங்கு நடக்கும் உழைப்பு சுரண்டல்… அந்த மக்களின் வாழ்க்கை… அவற்றுக்குள் கதாநாயகனின் செயல்கள் என இப்படி யாருமே தொடாமல் விட்டிருந்த புத்தம் புதிய கதைக்களம்… சொல்ல எவ்வளவோ சொல்லியிருக்க வேண்டிய படம்…

இடைநிலை சாதி பெண்ணை காதலிக்கும் தலித் இளைஞர்… அதில் நடக்கும் சிக்கல்… அந்த கிராம மக்களின் வாழ்வியல்… அதில் உள்ள கூத்து கலை… பண்பாடு… என உருவாகியிருக்க வேண்டிய படம்… இது புதிய கதை இல்லைதான் என்றாலும் விழுப்புரம் மற்றும் அதை ஒட்டிய பகுதிகளை மையமிட்டு அங்குள்ள சாதிய அரசியலை பேசி ஒரு படம் வரவே இல்லை. அதனால் இதுவும் நிச்சயம் புதிய களமாக அமைந்திருக்கும்… அமைந்திருக்க வேண்டிய படம்…

ஆனால், இத்தனை விஷயங்கள் இருந்தும் இந்தப் படம் சருக்கும் இடம் இவை மூன்றையும் ஒரே கதைக் களத்துக்குள் கொண்டுவந்து ஒன்றையும் தெளிவாகச் சொல்லாமல் செல்வதுதான்.

படம் ஆரம்பிக்கும் முதல் காட்சியிலேயே அட ஒரு அருமையான படத்துக்கு வந்திருக்கிறோம் என்ற உணர்வை ஏற்படுத்திய இயக்குநர் அடுத்தடுத்து பெரிய ஏமாற்றங்களை கொடுக்கிறார்.

ரஞ்சித் தன்னுடைய அத்தனை நடிகர்களையும் இதிலும் பயன்படுத்தியிருக்கிறார்கள்… அட்டக்கத்தி தினேஷ் லாடி ஓட்டுநராக பாடி லாங்குவேஜ், பேச்சு, லுக் என என அட்டகாசமாக பொருந்தியிருக்கிறார்… கயல் ஆனந்தி, ரக்‌ஷிதா, ராமதாஸ் @ முனீஷ்காந்த்… இவர்கள் நான்கு பேரும் கதையில் முழுவதுமாக ஆக்கிரமித்துள்ளனர். மற்றவர்கள் எல்லோரும் வருகிறார்கள்… போகிறார்கள்…

இசை தென்மா… முதலில் குண்டுக்கு போடும் பின்னணி, இறுதியில் வரும் ஒரு பாடலுக்கான கிராமிய இசை தவிர மற்ற இடங்களில் பெரிதாக ஒட்டவில்லை… இன்னும் தனியிசையில் மட்டுமின்றி திரையிசையிலும் வளர வேண்டும் என வாழ்த்துகிறோம்…

அதிரன் ஆதிரை… கதை தேர்வு, பாத்திரங்கள் தேர்விலும், சில காட்சிகளிலும் முத்திரை பதிக்கிறார். இன்னும் கொஞ்சம் மெனக்கெட்டால் நிச்சயம் ஒரு சிறப்பான திரைக்கதையுடன் ஒரு அட்டகாசமான கதையை எதிர்பார்க்கலாம். என்ற நம்பிக்கை இருக்கிறது… காத்திருக்கிறோம்…

ரஞ்சித் பட்டறையில் இருந்து சமூக அரசியல் சினிமாக்கள் தொடந்து வருகின்றன. தேவையும் கூட. ஆனால், அவை கதையாகவும், திரையாகவும் முழுமை பெற்றால் தான் அந்தப் பட்டறையின் நோக்கம் முழுமை பெறும். அல்லது இந்த வசனங்களையும் கருத்துகளையும் தமிழகத்தில் எளிதில் கடந்து செல்லப்படும்… அப்படித்தான் பல முக்கியமான வசனங்கள் தேவையே இல்லாமல் வருகின்றன. கடந்து செல்லப்படுகின்றன…

இது நம்மைவிட அவர்களுக்கு நன்றாகவே  தெரியும். விரைவில் அப்படியான ஒரு படத்தை எதிர்பார்ப்போம்… குண்டு பெயரில் உள்ள பிரமிப்பு படத்தில் இல்லாதது ஒரு பெரிய ஏமாற்றமே…

சின்ன வயதில் விட்டுப்போன அண்ணனை தேடிப் போகிறார் தம்பி. போன இடத்தில் போலீசில் உயர்பதவியில் இருக்கும் அண்ணனுக்கு சில சிக்கல்கள் இருக்கின்றன. அந்தச் சிக்கல்களை எல்லாம் மீட்டு அண்ணனை நல்லவன் என நிரூபிக்கிறார் தம்பி. அண்ணனுக்கு என்ன சிக்கல்… அவர் என்ன ஆனார் என்பது தான் எனை நோக்கி பாயும் தோட்டா…

தன் கல்லூரிக்கு சினிமா சூட்டிங்கிற்காக வரும் கதாநாயகியை பார்த்ததும் காதல் கொள்கிறார் தனுஷ். பார்வையிலேயே பேசிக்கொண்டிருக்கும் கதாநாயகனுக்கு ஒருநாள் அந்தப் படத்தில் கதாநாயகி விருப்பமில்லாமல்தான் நடிக்கிறார் என்பதை தெரிந்துகொள்கிறார். அதை தொடர்ந்து அவருக்கு இருக்கும் பல்வேறு சிக்கல்களை தீர்த்து நாயகியை கரம் பிடிக்கிறார் நாயகன்…

திகட்ட… திகட்ட காதல்… திடீரென காதலி விட்டுப்போக நான்கு ஆண்டுகள் கழித்து அவரிடம் இருந்து ஒரு போன்… தான் மிகப்பெரிய சிக்கலில் இருப்பதாக. வந்து காப்பாற்றச் சொல்கிறார். காப்பாற்ற செல்லும் நாயகன் அவரை எப்படி மீட்டார் என்ன ஆனது என்பதை சொல்லும் படம் தான் எனை நோக்கிப் பாயும் தோட்டா…

என்னடா கதையே இல்லாம படம் எடுக்கும் காலத்தில் இவ்ளோ கதைகளோட ஒரு படமா என்று ஆச்சர்யமாக இருக்கிறது. அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லை. ரெண்டு நாளா யோசிச்சு எது கதையா இருக்கும் என்ற குழப்பத்தில் நானா ஒரு கதையை சொல்லியிருக்கிறேன். உங்களுக்கு இன்னும் எத்தனை கதைகள் தெரிந்தாலும் கீழே சொல்லுங்கள்.

ஒன்றரை ஆண்டுகள் கழித்து வெளியாகியிருக்கிறது… எனை நோக்கி பாயும் தோட்டா… விஜய் சேதுபதி மாதிரி ஆண்டுக்கு 5 படங்கள் தனுசுக்கும் தற்போது வெளியாகிக்கொண்டிருக்கின்றன. ஒவ்வொரு படத்திலும் ஒவ்வொரு மாதிரி தன்னுடைய நடிப்பை கதைக்கு ஏற்றார் போல கொடுக்கிறார் தனுஷ். எனை நோக்கி பாயும் தோட்டாவிலும் அப்படியே செய்திருக்கிறார்.

இது ஒரு கௌதம் வாசுதேவ் மேனன் படம்… நாயகன் அழகாக இருப்பார்… நாயகி அவரை விட அழகியாக இருப்பார்… எல்லோரும் நடித்து கதை நமக்கு புரிய வைத்தாலும் ஒருவர் கதை சொல்லிக்கொண்டே இருப்பார். ஸ்டைலாக பேசுவார்கள் வீட்டு வேலை பார்ப்பவர்கள் கூட… அழகான இடங்களாக இருக்கும். அதுவும் நம்ம ஊரிலேயே இருக்கும்… இசை செம்மையாக இருக்கும்… பாடல்களும் அப்படியே இருக்கும்… சண்டை காட்சிகள் செம்ம ரிச்சாக இருக்கும்… ஒரு கதாபாத்திரம் வரும்… உடனே செத்துவிடும்… படம் முடிந்த பின் கிளைமாக்ஸ் சொல்லப்படும்… காதல்… கதலோ காதலாக இருக்கும்… அப்படி ஒருமுறை காதல் செய்துவிட வேண்டும் என படம் பார்க்கும் எல்லோருக்கும் தோன்றும்… பேசுபவர்கள் எல்லோரும் பேஸ் வாய்சில் பேசுவார்கள்… வில்லன் மிரட்டி எடுப்பார்… இது எல்லாம் அப்படியே இருக்கிறது…

மேகா ஆகாஷ் அழகா இருக்கிறார்… முதல்படம்… இன்னும் அவரிடம் நிறைய எதிர்பார்த்துள்ளது இந்த தமிழ்சினிமா… சசிக்குமார் கொஞ்ச நேரமே வருகிறார். ஆனால், அவரது கதாபாத்திரம் படம் முழுவதும் வருவதுபோல வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது. வழக்கமான நடிப்பை கொடுத்துள்ளார். படத்தின் மற்றொரு பலம் இசை… மிஸ்டர் எக்ஸ் என முன்னரே வெற்றி பெற்றாலும் பின்னணி இசையிலும் அசத்தியிருக்கிறார்.

தனுஷ்… கௌதம் மேனன் இணைந்ததுமே இந்தப் படத்திற்கான எதிர்பார்ப்பு எகிறிவிட்டது. தடை மேல் தடை இயல்பாகவே இந்தப் படத்தின் மீது மேலும் எதிர்பார்ப்பு ஏறிவிட்டது. ஆனால் அதை எல்லாம் இந்தப் படம் தாங்கிக்கொண்டு நின்றதா என்றால் இல்லை என்பதுதான் பதில்… ஆனால், அதற்கு கௌதமோ தனுசோ ஒன்றும் செய்ய முடியாது…

எப்படியே இருந்தாலும் முதல் பாதி ஓரளவு பொறுத்துக்கொண்டு பார்க்க முடிந்ததாகவே இருந்தது. டெக்னிக்கலாக வழக்கம்போல இதுவும் நல்ல படம்தான். படத்தின் பெரும்பாலான நேரம் என்ன சொல்ல வருகிறார்கள் என்ற குழப்பத்துடனே படம் பார்க்க முடிந்தது.

இரண்டாம் பாதிதான் படம் என்ன சொல்ல வருகிறது… எங்கு செல்கிறது… எப்போது முடியப் போகிறது… இரண்டாம் பாகத்தில் சொல்லப்போகிறோம் என சொல்லிவிடுவார்களோ என பல குழப்பத்தை பாக்குறவங்களுக்கு கொடுக்கிறது. பல சிரமங்களுக்கு இடையே படம் இயக்கி, தயாரித்து வெளியில் கொண்டுவரும் கௌதம் வாசுதேவ்  மேனன் கொஞ்சம் திரைக்கதைக்கும் சிரமப்பட்டால் அடுத்தடுத்த படங்களில் தன் ரசிகர்களை தன் வசம் வைத்துகொள்வார் கௌதம். அப்படி இல்லை என்றால் கொஞ்சம் சிரமம் தான். அடுத்தடுத்து வரும் தோட்டாக்கள் எப்படி இருக்கின்றன என பொறுத்திருந்து பார்க்கலாம்…